Historia Domu Kultury cz.2
W 1956 roku, po utworzeniu powiatu golubsko – dobrzyńskiego, na wniosek Wydziału Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy w dniu 6 lutego 1956 roku odbyło się posiedzenie Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Golubiu – Dobrzyniu, na którym podjęto następującą uchwałę : „Przekazać nieruchomość Golub, ul. gen. Świerczewskiego 13 zwana Dom Miejski bezpłatnie na własność Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Golubiu – Dobrzyniu z przeznaczeniem na Powiatowy Dom Kultury. Na wniosek i przy pomocy kierownika oddziału upowszechnienia kultury PWRN ob. Jerzego Góreckiego PPRN w Golubiu – Dobrzyniu w dniu 9 lutego 1956 roku podęto następującą uchwałę: 1. Przejąć protokolarnie od PMRN w Golubiu – Dobrzyniu obiekt przy ulicy gen. Świerczewskiego 13 zwany Dom Miejski i przeznaczyć go w całości na zorganizowanie Powiatowego Domu Kultury, 2. Zobowiązać PMRN w Golubiu do przekwaterowania w terminie do dnia 1 maja 1956 roku z rodzin zamieszkałych w Domu Miejskim a opróżnione w ten sposób pomieszczenia przeznaczyć na potrzeby PDK, 3. Zobowiązać Oddział Kultury tutejszego Prezydium do zorganizowania w powyższym obiekcie Powiatowego Domu Kultury, przy czym prace organizacyjne należy ukończyć do dnia 1 lipca 1956 roku, 4. Ustalić dzień 22 lipca 1956 roku jako termin otwarcia PDK.”. Dotychczasowy Dom Miejski w Golubiu mieszkańcy miasta zaczęli nazywać od skrótu nazwy PDK, jako „Pedek”.
Uroczyste jego otwarcie miało miejsce 22 lipca 1956 roku.
Pierwszym kierownikiem został Marian Fenger (od 1.07.1956 do 15.10.1956), w tym czasie pracowały też Emilia Lisówna i Teresa Bednarska. Następnie od 15.10.1956 roku kierownictwo obejmuje St. Graczyk. Utworzono również Radę Społeczną PDK na przewodniczącą powołano Irenę Jordan, sekretarzem został W. Stróżyński.
Pierwsze zespoły powstają na początku 1957 roku są to: młodzieżowy zespół taneczny, balet dziecięcy, dwa zespoły muzyczne, koło modelarzy, koło plastyczne i radioamatorów. W tym samym roku powstała też kawiarenka oraz zostało otwarte stałe kino. W 1958 roku miało miejsce reaktywowanie chóru „Echo”, który działał równocześnie z chórem „Halka”, powstał też Dziecięcy Zespół Inscenizacyjny.
Po utworzeniu powiatu powołano Powiatową i Miejską Bibliotekę Publiczną, która znalazła swoje miejsce w budynku PDK-u. W marcu 1960 powołano „Klub Szaradzistów”, który wchodził w skład Bydgoskiego Klubu. Od 1961 roku zaczęto organizować wieczorki taneczne, dziewiątego grudnia uruchomiono kino panoramiczne, co było wielkim wydarzeniem ponieważ okoliczne powiaty takich kin nie miały. W 1962 roku powstają nowe koła zainteresowań, a dzięki Wydziałowi Kultury PWRN w Bydgoszczy PDK wzbogacił się w autobus marki Bussing Mag. Od stycznia 1964 roku działało kino objazdowe „Wiedza”, które objeżdżało teren całego powiatu. Dużym powodzeniem cieszyła się klubo-kawiarnia. W Gazecie Pomorskiej dziesiątego marca 1964 ukazał się następujący artykuł : „...Biblioteka Publiczna w Golubiu – Dobrzyniu zajmuje zaledwie 40 metrów kwadratowych powierzchni użytkowej w PDK. Z początkiem II kwartału nastąpi kosztem 110 000 zł adaptacja dodatkowych pomieszczeń dla biblioteki. Powstaną dwie czytelnie – młodzieżowa i dla dorosłych, z wolnym dostępem do półek. ...”. Wypożyczalnia Biblioteki ma do dziś w Domu Kultury swoją siedzibę. W sierpniu 1967 roku rozpoczęto rozbudowę PDK-u, od ulicy Hallera dobudowano piętrową przybudówkę. Na parterze mieściła się sala widowiskowa i szatnie, na piętrze młodzieżowa klubo-kawiarnia, przed budynkiem od strony PTTK wybudowano w czynie społecznym fontannę. Na zapleczu powstał plac zabaw i gier dla dzieci. W roku 1968 była to prężnie działająca placówka kultury. Zostało to docenione i jak podawała Gazeta Pomorska : „...Nagrodę w wysokości 10 tys. zł. ufundowaną przez Ministerstwo Kultury i Sztuki za uzyskanie I miejsca w konkursie na najlepszą placówkę otrzymał PDK w Golubiu – Dobrzyniu. II przyznano PDK w Tucholi, III PDK w Lipnie.”. W rozbudowanym budynku swoje miejsce znalazły: Klub Prasy i Książki Ruch oraz Powiatowy Oddział Kujawsko-Pomorskiego Towarzystwa Kulturalnego w Golubiu-Dobrzyniu. W Gazecie Pomorskiej z dnia 22-23 marca 1970 roku został zamieszczony następujący artykuł: „W Golubiu – Dobrzyniu wśród zespołów działających przy tamtejszym PDK poczesne miejsce pod względem aktywności i dobrych wyników pracy zajmuje kobieca grupa „Sprawne ręce”. Do zespołu tego, wykonującego prace hafciarskie i koronkarskie należy 30 niewiast (w różnym wieku, w tym sporo w wieku sędziwym, m.in. bardzo aktywna i lubiana babcia Janowska). Niektóre członkinie zespołu przychodzą na zajęcia nawet z pobliskich miejscowości. Co roku z okazji Dni Oświaty, Książki i Prasy „Sprawne ręce” organizują wystawę swoich prac. Obecnie zespół przerzucił się na odtwarzanie folkloru kujawskiego i kaszubskiego”.
Po likwidacji powiatów w 1975 roku, z dniem 15 listopada dotychczasowy PDK został przemianowany na placówkę o nazwie „Golubsko – Dobrzyński Dom Kultury Filia Wojewódzkiego Domu Kultury w Toruniu”. Zgodnie ze statutem terenem działalności Golubsko – Dobrzyńskiego Domu Kultury było: miasto Golub – Dobrzyń, miasto i gmina Kowalewo Pomorskie oraz gminy – Golub – Dobrzyń, Radomin, Ciechocin, Obrowo i Wąpielsk.
W latach 1981 – 83 dyrektorem Domu Kultury była Regina Osińska.
W tym czasie w każdy piątek tygodnia w G – DDK odbywały się spotkania brydżowe, które znalazły stałe grono miłośników. Przy Domu Kultury działał Klub Seniora.
Dnia 20 września 1981 roku nastąpiło uroczyste odsłonięcie tablicy pamiątkowej przed Domem Kultury (na miejscu dawnej fontanny), upamiętniającej pobyt Fryderyka Chopina w Golubiu – Dobrzynia. Odsłonięcia dokonał prezes „Towarzystwa Kultury” mgr Henryk Chłopecki.
Na pomniku z kamienia eratycznego umieszczono napis: „W Golubiu – Dobrzyniu przebywał w latach 1824 – 1825 Fryderyk Chopin”.
W roku 1987 dyrektorem placówki została Ewa Kardaszyńska, zatrudnionych zostało ośmiu pełnoetatowych pracowników.
Według tygodniowego rozkładu zajęć w G – DDK od 1 lutego 1993 roku, działały następujące sekcje: ognisko muzyczne, rytmika, aerobik, koło modelarskie, tańce ludowe, kawiarnia, 2 chóry seniora, m. in. chór „Halka” i „Echo”, koło plastyczne, kino, koło teatralne, nauka gry na organach, zespoły muzyczne i wokalne, taniec nowoczesny, brydż, sobota i niedziela dyskoteki, zabawy, koncerty, imprezy rozrywkowe, rytmika, modelarstwo, plastyka. Projekcje kina odbywały się w: niedziela, poniedziałek, czwartek i piątek.
Od 1 stycznia 1993 do 1996 roku, kierownikiem Domu Kultury był Grzegorz Witulski.
Rok 1996 przyniósł nowe i radykalne zmiany w funkcjonowaniu Domu Kultury. Władze samorządowe utworzyły Golubsko – Dobrzyńskie Centrum Kultury i Sportu, w skład którego weszły : Dom Kultury, Miejska Biblioteka Publiczna oraz Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji. Dla biblioteki był to bardzo ciężki czas w jej historii. Przestała być placówką samodzielną i chociaż zachowała odrębny lokal i pełniła swoje podstawowe zadania, to jednak została całkowicie podporządkowana dyrektorowi GDCKiS i odsunięta na bok w jego strukturze. Ograniczono jej działalność kulturalną, pracowników oddelegowano do obsługi imprez organizowanych przez Centrum Kultury. Z tego powodu bibliotekę często zamykano, ograniczano wydatki na zakup książek, zmniejszano do minimum prenumeratę czasopism. Odwołana wcześniej ze stanowiska dyrektor walczyła o odłączenie biblioteki od GDCKiS i przywrócenie jej statusu jednostki samodzielnej. Wiosną 1999 roku, dzięki decyzjom nowych władz lokalnych, starania powiodły się i powołano Miejską Bibliotekę Publiczną.
Dyrektorem połączonych trzech instytucji był Cezar Maćkiewicz. Po nim funkcję dyrektora Domu Kultury pełnił Roman Tasarz. Następnym dyrektorem po wygraniu wyborów na burmistrza przez Romana Tasarza (jesień 2002 roku) dyrektorem został Artur Niklewicz, który tą funkcję pełni do chwili obecnej. Rozpoczął on gruntowną modernizację budynku, wyremontowane zostało wnętrze, które zyskało estetyczny wygląd. Odnowione zostały elewacje i dach budynku, poszerzono parking. Przed Domem Kultury stanął stylowy zegar słoneczny. Obecnie instytucja aktywnie włącza się życie kulturalne lokalnej społeczności i jest organizatorem oraz współorganizatorem wielu imprez na terenie miasta.
Tekst: Ryszard Kowalski
Opracowanie: Barbara Wasiluk
